به گزارش اسلام تایمز به نقل از پایگاه خبری الخبر پرس، شیخ ناصر العمر، از علما وهابیت و از مفتی های عربستان سعودی در پاسخ بر یک استفتا مبنی بر طریقه تعامل و مقابله با شیعیان مطالبی را بیان نمود که مضمون آن بدین قرار است:

استفتاء :

همانطور که می دانید خطر رافضی ها از خطر یهودی ها و نصرانی ها برای اسلام بیشتر است و ما چگونه می توانیم برای نجات اسلام خطر رافضی ها را کنترل نماییم؟

جواب:

بسم الله الرحمن الرحیم
والصلاه و السلام علی محمد و صحبه اجمعین
در ابتدا باید یک حقیقت را دانست و آن اینکه ریشه کن کردن رافضی ها به دست حکومت اسلامی جهادی است و اما بعد از اینکه شرایط مهیا گردید در مقابل این رافضی ها دو انتخاب وجود دارد. یکی اینکه به اسلام ما اسلام بیاورند و دیگر اینکه بر دین خود باقی بمانند و ذبح شوند. اما اگر راه دوم را انتخاب کردند چند مساله را در نظر داشت: اولا باید آنها را مانند میش ذبح کرد و فقط با شمشیر با آنها رو به رو شد و آنقدر خون آنها را ریخت تا اینکه خون به زانوهای شما برسد و چه منظره دل انگیزی است که تو بتوانی تکه های بدن رافضی ها را در دریای خون ببینی و صدای امواج این دریا گوش های تو را نوازش دهد و دیدن بدن تکه تکه شده آنها در این دریای خون چشم های تو را بنوازد.

ثانیا اینکه باید زنان رافضی را اسیر کرده و آنها را بین مجاهدین تقسیم نمود. البته باید این زنان را به سه دسته تقسیم نمود: دسته اول زنان باکره زیبارو هستند که باید میان مجاهدین طراز اول تقسیم گردند. دسته دوم زنان زیبارو هستند که باید میان مجاهدین دیگر که در مرتبه دوم هستند تقسیم شوند و دسته سوم زنانی هستند که از جمال حظی نبرده اند که این دسته باید میان دیگر مجاهدینی که به علت عذر موفق به جهاد نشده اند و یا در امر جهاد کوتاهی نموده اند تقسیم شوند و من گمان می کنم این یک تقسیم بندی عادلانه باشد.

در مورد بچه های رافضی نیز باید گفت: باید این بچه ها را به مدارس اسلامی بفرستیم و آنها را به دقت تعلیم دهیم و معنای واقعی توحید و عقاید اسلامی را به آنها بیاموزیم. همچنین باید به آنها تمرینات سخت نظامی داده و آنها را آماده جهاد نماییم و در فتوحات اسلامی از آنها استفاده نماییم ( تا در موارد لازم پیش مرگ مجاهدین ما گردند ) کما اینکه در زمان حکومت عثمانی نیز اینچنین بوده است.

اما در صورتیکه رافضی ابراز کنند اسلام آورده ایم هر چند ممکن است تقیه کرده باشند اما به ظاهر اسلام آنها اعتماد می کنیم. البته ما در مقابل آنها تصمیماتی را اتخاذ نموده و امتحاناتی از آنها می گیریم تا ببنیم چه حد به اسلام خود پایبند هستند و می توان آنها را در مواجهه با این امتحانات شناخت. به طور مثال : در قدم اول مساجد و عبادت گاه ها و حرم ها و ضریح های شرک آلود رافضی ها را باید نابود کرد و کسانی که از عمل ناراحت شوند چهره خبیث خود را نمایان کرده اند.

در قدم دوم کودکان جوان رافضی ها را وارد مدارس خاص اهل تسنن می کنیم تا با به آنها درس توحید و سنت یاد داده شود و تا زمانی که اعتقادات آنها راسخ نگردد ایشان را رها نمی کنیم.

در مرحله سوم خانه های رافضی ها را باید مرتب تفتیش نمود تا ببنیم آیا آثاری از کتب ضاله و شرک آلود در آن یافت می گردد یا خیر؟

در مرحله چهارم از کودکان رافضی ها سوالاتی شود تا مشخص شود آیا در منزل اعتقادات رافضی مطرح است یا اهل تسنن؟

پنجم اینکه باید رافضی ها را در در سرزمین اسلامی منتشر کرد و از تمرکز و تجمع آنها در مکانی خاص جلوگیری نمود.

ششم اینکه باید در روز عاشورا مراسم جشن برپا شود و آنها را مجبور کرد تا در این مراسم شرکت کنند.

هفتم باید اسامی سنی برای خود و کودکان خود انتخاب نماید مانند ابوبکر و عمر و معاویه و …
هشتم باید به امامانی که ادعا می کنند رهبرشان هستند مانند خمینی و سیستانی و … توهین نموده و از آنها بیزاری جویند.

بابت مطالب منتشر شده که خلاف شئون اسلامی، انسانی و ادب است عذرخواهی می کنم و این مطالب صرفا ترجمه گفته های این مفتی حرامزاده می باشد.

نظر حضرت آیت الله العظمی روحانی درباره عزاداری های منجر به جراحت

پایگاه بین المللی همکاری های خبری شیعه (شفقنا) در رابطه با عزاداری حضرت سید الشهداء (ع) از حضرت آیت الله العظمی روحانی استفتایی نموده است که در ادامه متن آن را همراه با جواب معظم له می خوانید :

محضر ارجمند مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی سید صادق روحانی (مدظله العالی)

با سلام و احترام؛ با توجه به اینکه در شرایط و تغییرات پیوسته زمانی و مکانی اطلاع از آخرین پاسخ ها گره گشای مؤمنین خواهد بود، شفقنا (پایگاه بین المللی همکاری های خبری شیعه) با هدف تبیین احکام شرع مقدس اسلام، پرسش های رایج در نزد کارشناسان یا سطح جامعه را تقدیم حضور می نماید. لذا استدعا دارد فتوای حضرت عالی در پاسخ به پرسش ذیل را اعلام فرمایید :

در عزاداری حضرت سید الشهداء (ع) و اصحاب باوفای ایشان برخی افراد اقدام به ضرب منجر به جرح خود می کنند. توصیه شرع مقدس در باب حدود عزاداری و این گونه موارد چیست؟

پاسخ حضرت آیت الله العظمی روحانی :

باسمه جلت اسمائه

دقت شود که بقا دین به اعتقاد همه متدینین مرهون قیام امام حسین (علیه السلام) است.

و اما جواب سؤالی که مرقوم نموده اید مشتمل است بر کبری و صغری.

کبری عبارت است از اینکه اگر حکم شرعی ثابت شود می توان آن را با توجه به سخن بعضی از مردم تغییر داد یا نه. صغری عبارت است از بعضی اقسام عزاداری حضرت سید الشهداء سلام الله علیه.

اما صغری : در مورد عزاداری همراه ضرب و جرح و به خصوص قمه زدن، اولا در سال آخر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) حجامت را به خون آوردن جلوی سر قرار دادند و متخصصین می گویند که این عمل برای مغز نافع است و ثانیاً امام صادق (علیه السلام) در حدیث معتبر می فرماید خراشیدن صورت و خون آمدن در عزای امام حسین (علیه السلام) مأموربه است، امام زمان سلام الله علیه هم می فرمایند من تا آخر عمر بر امام حسین گریه می کنم و اگر اشکم خشک شود خون گریه می کنم. آقای نائینی هم صریحا می فرماید قمه زدن و خون جاری شدن در صورت عدم ضرر به نفس مأموربه است و آقای خویی و سایر مراجع نجف همانطور که در کتب مختلفی چاپ شده است، آن را تأیید کرده اند.

اما کبری : در قرآن و روایات صریحا نهی شده است از اعتنا به حرف و تمسخر دیگران.

در قرآن خدای تعالی به پیغمبر (صلی الله علیه و آله) خطاب می فرماید که هنگامی که مردم را به نماز می خوانی مشرکین و کفار تو را مسخره می کنند که نباید اعتناء کنی (وَإِذَا نَادَيْتُمْ إِلَى الصَّلاَه اتَّخَذُوهَا هُزُوًا وَلَعِبًا ذَلِكَ بأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاَّ يَعْقِلُونَ) مائده 58.

همچنین است رمی جمرات در حج که مورد تمسخر بوده است و بعضی دیگر از احکام اما دستور شرع هم این است که باید ادامه یابد و نباید به حرف کفار اهمیت داد.

لذا قمه زدن نیز به نحوی که موجب ضرر به نفس نباشد جایز است و بلکه از با اهمیت ترین موارد عزاداری است و به حرف و تمسخر دیگران نباید اعتنا کرد.